Ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα εκδήλωση με θέμα «Νερό: Κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα»

Εκδήλωση με θέμα «Νερό: Κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα» πραγματοποίησε την Τρίτη το απόγευμα η Επιτροπή Αγώνα Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ.

Η εισήγηση έγινε από το Μανόλη Χαρατσή, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ (Διαβάστε αναλυτικά παρακάτω).

Μιλώντας στην εκδήλωση ο Δημήτρης Μπάτης εργαζόμενος στο ΙΓΜΕ και μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Μεταλλωρύχων ανέφερε μεταξύ άλλων «με το ΣΑΜΥ 2 του ΙΓΜΕ η προσπάθεια απογραφής όλων των γεωτρήσεων αποσκοπεί στο να μπει τιμολόγιο ώστε άμεσα να οικοδομηθεί μια υποδομή προς διευκόλυνση των επιχειρήσεων που θα αναλάβουν η διαχείριση του νερού». Μεταφέροντας την εμπειρία του τι συμβαίνει σε άλλες χώρες σημείωσε ότι «σε κάθε περίπτωση οι εταιρείες που ασχολούνται με τη διαχείριση του νερού ή των σκουπιδιών θέλουν να πάρουν έτοιμες υποδομές και δίκτυα που οικοδομήθηκαν από εργαζόμενους επί δεκαετίες με κρατική μέριμνα από φορολογούμενους πολίτες προκειμένου να καρπώνονται κέρδη από τη διαχείριση τους προϊόντος» προσθέτοντας ότι «αυτή είναι η πολιτική των πολυεθνικών επιχειρηματικών ομίλων η οποία στηρίζεται από τις εκάστοτε αστικές κυβερνήσεις».

Ο Θοδωρής Τζίμας ένας από τους 23 υδρονομείς της ΕΥΔΑΠ που βιώνουν εδώ και χρόνια την εργασιακή ομηρία και παλεύουν για το δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασίας κατήγγειλε την πολιτική που ασκεί η διοίκηση της ΕΥΔΑΠ χτυπώντας τη μόνιμη και σταθερή εργασία και την επέκταση των ευέλικτων μορφών εργασίας σημειώνοντας χαρακτηριστικά «εγώ που είμαι σχετικά νέος στην εταιρεία, έχω μετρήσει τουλάχιστον 8 διαφορετικές σχέσεις με συναδέλφους που μιλάω καθημερινά».

Ο Κώστας Νικολακόπουλος, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ και εργαζόμενος στο τμήμα της αποχέτευσης, κατήγγειλε μεταξύ άλλων το ρόλο του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού που μιλάει για τη διατήρηση του κοινωνικού προσώπου της ΕΥΔΑΠ τη στιγμή που αυτή λειτουργεί με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και ενώ οι ίδιες δυνάμεις ζητούν η ΕΥΔΑΠ να είναι οικονομικά αυτοδύναμη, δηλαδή να βγάζει κέρδος πουλώντας το νερό σαν εμπόρευμα στα λαϊκά στρώματα.

Ακολούθησε η προβολή της ταινίας «Ακόμα και η βροχή».

Η εισήγηση του Μ. Χαρατσή

Μιλώντας ο Μανώλης Χαρατσής, μέλος της Επιτροπής Αγώνα Εργαζομένων ΕΥΔΑΠ σημείωσε:

«Βρισκόμαστε μπροστά σε μια συγκυρία που γίνεται φανερό σε όποιον παρακολουθεί στοιχειωδώς τις εξελίξεις πως η "ανάπτυξη" που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση και τα άλλα αστικά κόμματα θα στηριχτεί σε αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, στην κατεδάφιση των δικαιωμάτων μας, στην επιδείνωση της κατάστασης των λαϊκών στρωμάτων, που σε αυτό θα συμβάλει και η περαιτέρω ιδιωτικοποίηση στρατηγικών τομέων της οικονομίας, μεταξύ αυτών και ο τομέας του νερού.

Κλιμακώνεται, σε συνέχεια της πολιτικής και των προηγούμενων κυβερνήσεων, η αντιλαϊκή επίθεση της κυβέρνησης και στον τομέα του νερού όπου θα έχουμε ένα νέο βαρύ πλήγμα που ετοιμάζεται για τα λαϊκά νοικοκυριά και τους μικρομεσαίους αγρότες.

Στις 24/05/2017 δημοσιεύεται στο ΦΕΚ 1751/Β η ΚΥΑ 135275  με θέμα "Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του", αναρτήθηκε στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης για την εφαρμογή σχετικής οδηγίας της ΕΕ.

Με αυτήν εξειδικεύει και προσαρμόζει την πολιτική υδάτων της Ελλάδας με την οδηγία 2000/60/ΕΚ, την ευρωενωσιακή νομοθεσία που εξασφαλίζει κέρδη για το κεφάλαιο, αφού προωθεί την εμπορευματοποίηση του νερού και επιβάλλει νέα αντιλαϊκή πολιτική τιμολόγησής του με το νέο σχέδιο προστασίας των ευρωπαϊκών υδάτων.

Με το νέο τρόπο τιμολόγησης θα έχουμε μεγάλη επιβάρυνση στη λαϊκή κατανάλωση του νερού και μάλιστα την ώρα που μειώνεται διαρκώς το λαϊκό εισόδημα.

Επιβάρυνση που θα προκύψει με τα μεταβλητά τέλη ανάλογα με την κλίμακα κατανάλωσης, που επιβαρύνει περισσότερο οικογένειες με μεγαλύτερες ανάγκες σε νερό π.χ. πολύτεκνοι, με το περιβαλλοντικό τέλος που είναι ουσιαστικά τέλος άρδευσης για τους αγρότες που έχουν κανονική αγροτική παραγωγή, ανεβάζοντάς τους κι άλλο το κόστος με αποτέλεσμα είτε να το μετακυλίουν στα λαϊκά νοικοκυριά είτε να βγαίνουν εκτός παραγωγής, με την ενιαία τιμολόγηση που αντιμετωπίζει ενιαία το σχολείο και το νοσοκομείο με τα πεντάστερα ξενοδοχεία και τις βίλες της Εκάλης με τα σπίτια στις εργατογειτονιές.

Κι όλα αυτά τη στιγμή που στην πρώτη βροχή πνίγονται στη Δυτική Αττική -δείτε τι έγινε στη Μάνδρα και την Ελευσίνα- και στις λαϊκές συνοικίες λόγω της παντελούς ύπαρξης αντιπλημμυρικών έργων, μιας και η προστασία της ζωής και της περιουσίας των κατοίκων αυτών των περιοχών έρχεται σε αντιπαράθεση με την πολιτική της υπηρέτησης των συμφερόντων των μεγαλοκατασκευαστών, των βιομηχάνων, της Ευρωπαϊκής Ένωσης που δεν χρηματοδοτεί έργα τα οποία δεν αποφέρουν κέρδος!

Που με βάση τη λογική του "κόστους - οφέλους" και της περιβόητης έκθεσης της ΕΕ επιλέγουν ποιον συμφέρει να σώσουν, με γνώμονα ποιος θα τους στοιχίσει ακριβότερα αν χρειαστεί να τον αποζημιώσουν.

Που με την ίδια λογική εν έτει 2018 τα νησιά του Αργοσαρωνικού υδρεύονται ακόμα με "νερουλάδες" (γιατί η υποθαλάσσια σύνδεση με το δίκτυο της ΕΥΔΑΠ δεν έχει την άμεση "ανταπόδοση" και το πέρασμα στην κερδοφορία που θέλουν) ή στην Σαλαμίνα για τους ίδιους λόγους πίνουν νερό ακόμα από γούρνες.

Επιταχύνεται η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ και ξέρουμε και από την ελληνική και τη διεθνή πείρα πως αυτή η πορεία συνοδεύεται από μέτρα που διασφαλίζουν την αύξηση της κερδοφορίας ούτως ώστε να προσελκύσουν "ισχυρούς επενδυτές".

Πρόκειται για μια πορεία που χαρακτηρίζεται από το γεγονός ότι η ΕΥΔΑΠ και το σύνολο των επιχειρήσεων που κατείχε ή ακόμα κατέχει το αστικό κράτος λειτουργούν με γνώμονα όχι την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών, αλλά την άμεση ή έμμεση συμβολή τους στην καπιταλιστική κερδοφορία. Γι' αυτό και το νερό, ένα από τα πολυτιμότερα για τη ζωή αγαθά, αντιμετωπίζεται ως εμπόρευμα, σε βάρος των λαϊκών νοικοκυριών που το έχουν ανάγκη.

Η σταδιακή ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, που ξεκίνησε πριν από περίπου 20 χρόνια από τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, με την αμέριστη στήριξη των δυνάμεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού και συνεχίζεται από τη σημερινή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, συνοδεύεται από τη συρρίκνωση του προσωπικού και των μισθών, την εισαγωγή και σταδιακή επέκταση ελαστικών μορφών εργασίας.

Η Εταιρεία Ύδρευσης και Αποχέτευσης Πρωτευούσης Ανώνυμη Εταιρεία (ΕΥΔΑΠ ΑΕ) είναι η μεγαλύτερη εταιρεία που δραστηριοποιείται στην αγορά του νερού στην Ελλάδα. Στον τομέα της ύδρευσης εξυπηρετεί περίπου 4.300.000 πελάτες και στον τομέα της αποχέτευσης 3.200.000 πελάτες.

Ήταν μέχρι το 1999 κρατικό μονοπώλιο εξαιτίας της ανάγκης του αστικού κράτους να δημιουργήσει τα δίκτυα ύδρευσης - αποχέτευσης και τις υποδομές που απαιτούνταν για να εξαπλωθεί σε όλο το Λεκανοπέδιο χωρίς να επωμιστούν το τεράστιο κόστος δημιουργίας των απαραίτητων υποδομών οι ιδιώτες.

Με το νόμο 2744/1999 η ΕΥΔΑΠ έσπασε σε δύο εταιρείες την ΕΥΔΑΠ Παγίων και την ΕΥΔΑΠ ΑΕ. Στην ΕΥΔΑΠ Παγίων ανήκουν τα φράγματα, οι ταμιευτήρες, τα εξωτερικά υδραγωγεία και τα αντλιοστάσια που παραμένουν στο κράτος (όσα δηλαδή παραμένουν να έχουν κόστος).

Η ΕΥΔΑΠ ΑΕ είναι μια καθαρά εμπορική επιχείρηση, εισηγμένη στο Χρηματιστήριο, που διαχειρίζεται τις υποδομές της ΕΥΔΑΠ Παγίων, ενώ κατέχει διυλιστήρια καθαρισμού νερού, βιολογικούς καθαρισμούς και πέντε μικρούς υδροηλεκτρικούς σταθμούς. Στόχος το καπιταλιστικό κέρδος από την παραγωγή και εμπορία υπηρεσιών που αφορούν την ύδρευση και την αποχέτευση. Με προοπτική την επέκταση των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων και εκτός Αττικής, το 2011 σύστησε την ΕΥΔΑΠ Νήσων.

Μέχρι πρόσφατα το 34,03% της ΕΥΔΑΠ ΑΕ ανήκε στο ελληνικό δημόσιο, το 27,3% στο ΤΑΙΠΕΔ και το 38,67% σε ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής (ΚΥΣΟΙΠ) ενέκρινε το επικαιροποιημένο επιχειρησιακό πρόγραμμα του ΤΑΙΠΕΔ, που μεταξύ άλλων προβλέπει την πώληση σε ιδιώτες ενός ακόμα 11% των μετοχών. Την ίδια μέρα η κυβέρνηση ψήφισε το πολυνομοσχέδιο με το οποίο μεταξύ άλλων πέρασαν οι μετοχές που κατείχε το ελληνικό δημόσιο στο λεγόμενο Υπερταμείο, το ΕΔΗΣ.

Στο μεταξύ, η ΕΥΔΑΠ έχει εκπονήσει πενταετές επενδυτικό πρόγραμμα ύψους 1 δισ. ευρώ. Τα παραπάνω δείχνουν ότι στόχος είναι η γιγάντωση της επιχείρησης, την ίδια ώρα που ιδιωτικοποιείται περαιτέρω.

Το μόνιμο προσωπικό τη δεκαετία του '90, πριν ξεκινήσει η ιδιωτικοποίηση, ήταν 5.240 άτομα. Σήμερα είναι λίγο πάνω από 2.100 άτομα δηλαδή μειώθηκε δραματικά, ενώ αυξάνεται ο όγκος εργασίας με την προσθήκη επιπλέον σχεδόν 1 εκατομμυρίου νέων μετρητών που προέκυψαν με την απορρόφηση των δικτύων αδαπάνως των δήμων της Περιφέρειας Αττικής και των όμορων δήμων (ν. 4313/14), γεγονός που οδηγεί στην εντατικοποίηση της εργασίας, ενώ η ΕΥΔΑΠ οφείλει ρεπό έως και δύο ετών σε εργαζόμενους.

Η παρακολούθηση της εξέλιξης του αριθμού του προσωπικού σε συνδυασμό με την εξέλιξη της λεγόμενης μισθολογικής δαπάνης (μισθοί και ημερομίσθια) δείχνουν τη μεγάλη πτώση των μισθών που μεσοσταθμικά έφτασε το 35%.

Στα στοιχεία που δίνει η ΕΥΔΑΠ για το προσωπικό και τους μισθούς δεν περιλαμβάνονται -εκτός από τους συμβασιούχους ορισμένου χρόνου (που είναι κάθε χρόνο περίπου 180-200 εργαζόμενοι που ανακυκλώνονται)- εργαζόμενοι που απασχολούνται με ελαστικές μορφές εργασίας. Εκτιμάται ότι σήμερα οι εργαζόμενοι που απασχολούνται μέσω εργολάβων, "δουλεμπορικών" γραφείων και ως "πρακτικάριοι" ή με ατομικές συμβάσεις φθάνουν περίπου τους 500-700.

Έτσι, η διορισμένη από την κυβέρνηση διοίκηση δημιουργεί και συντηρεί ένα στρατό εργαζομένων πολλαπλών ταχυτήτων. Εργαζόμενους με συλλογικές συμβάσεις και με ατομικές συμβάσεις, με διαφορετικές αποδοχές, αλλά με τους ίδιους όρους και αντικείμενα εργασίας. "Πρακτικάριους" που είναι ακόμα πιο φθηνοί εργαζόμενοι αφού αμείβονται 20% χαμηλότερα από τον κατώτατο βασικό μισθό. Οι συμβασιούχοι ορισμένου χρόνου δεν καλύπτονται από την επιχειρησιακή Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και τον Κανονισμό Προσωπικού, δεν τους δίνονται το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας και γάλα, δεν τους δίνονται άδειες γάμου, γονικές άδειες κ.ά. Και μια ακόμα ξεχωριστή κατηγορία, τους υδρονομείς, οι οποίοι ενώ έχουν δικαιωθεί με τελεσίδικες δικαστικές αποφάσεις αρνούνται να τους εντάξουν στο τακτικό προσωπικό, αποδεικνύοντας έτσι πως στην ιδιωτικοποιημένη ΕΥΔΑΠ δεν χωράνε σταθερές εργασιακές σχέσεις με πλήρη δικαιώματα γιατί μπαίνουν εμπόδιο στο επίπεδο της κερδοφορίας που απαιτούν οι μεγάλοι μονοπωλιακοί όμιλοι (οι υποψήφιοι επενδυτές).

Για την κατάσταση που επικρατεί μεγάλες ευθύνες φέρει και ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός στην Ομοσπονδία Εργαζομένων (ΟΜΕ ΕΥΔΑΠ).

Το 1999, μπροστά στην εισαγωγή της ΕΥΔΑΠ στο Χρηματιστήριο, καλούσαν τους εργαζόμενους να αγοράσουν μετοχές, εξασφαλίζοντας μάλιστα και άτοκο δάνειο για την αγορά τους από την εργοδοσία "πνίγοντας" τότε όποιες διαθέσεις υπήρχαν για αντίσταση στη μετοχοποίηση.

Στις τελευταίες τριετείς Συμβάσεις, το 2012 και το 2015, αποδέχθηκαν τη μεγάλη μείωση των μισθών και την ενσωμάτωσαν μέσα στις συμβάσεις, απορρίπτοντας την πρόταση της "Ενιαίας Συνδικαλιστικής Κίνησης" για οργάνωση της πάλης που μεταξύ άλλων θα βάζει στόχο την ανάκτηση των απωλειών.

Όπως απορρίπτουν χρόνια τώρα και την πρόταση της ΕΣΚ να είναι μέλη των σωματείων με πλήρη δικαιώματα όλοι οι εργαζόμενοι που απασχολούνται στην ΕΥΔΑΠ, ανεξαρτήτως σχέσης εργασίας. Έτσι, η πλειοψηφία στην Ομοσπονδία και οι αντίστοιχες στα σωματεία αρνούνται να γίνουν μέλη τους οι εργαζόμενοι με ελαστικές μορφές εργασίας, στηρίζοντας τη διαίρεση των εργαζομένων, τακτική που διευκολύνει το χτύπημα των δικαιωμάτων τους.

Σήμερα κάνουν ό,τι μπορούν για να δημιουργήσουν εικόνα θετικών εξελίξεων στην ΕΥΔΑΠ, υπογράφοντας από τη μια νέα τριετή ΣΣΕ καθήλωσης μισθών και βάζοντας από την άλλη τους εργαζόμενους στην αναμονή με έναν όρο περί πιθανής συμφωνίας συμπληρωματικής ΣΣΕ, έχοντάς τους παράλληλα εγκλωβισμένους σε μια ατέρμονη διαδικασία με δίκες με τις οποίες τους προτρέπουν να διεκδικήσουν ό,τι δεν διεκδικούν οι ίδιοι οργανώνοντας τους αγώνες που απαιτούνται.

Δίνουν έτσι χρόνο στην κυβέρνηση και τη διοίκηση της ΕΥΔΑΠ να προχωρούν ανενόχλητα τα αντεργατικά τους σχέδια.

Η πορεία ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ, παράλληλα με τις συνέπειές της για τους εργαζομένους της, δεν αφήνει ανέγγιχτες τις λαϊκές οικογένειες.

Στο τιμολόγιο της ΕΥΔΑΠ το κόστος είναι υψηλότερο για την οικιακή κατανάλωση παρά για τις επιχειρήσεις. Στο οικιακό τιμολόγιο το πέρασμα από την πρώτη στη δεύτερη κλίμακα τιμωρείται με σχεδόν διπλασιασμό της τιμής, από τη δεύτερη στην τρίτη με τριπλασιασμό και πάει λέγοντας.

Αντίθετα, για τις επιχειρήσεις υπάρχουν μόλις δύο κλίμακες, με τις τιμές τους να διαφοροποιούνται ελάχιστα: Μέχρι 1.000 κ.μ. το μήνα 0,83 ευρώ ανά κ.μ., άνω των 1.000 κ.μ. το μήνα 0,98 ανά κ.μ.

Με την επιβολή του νέου χαρατσιού για το νερό, το οποίο επιβάλλεται στο πλαίσιο εφαρμογής της ευρωενωσιακής Οδηγίας, πλαίσιο 2000/60 ΕΕ , θέλουν να φορτώσουν στα λαϊκά νοικοκυριά και το λογαριασμό των έργων για το νερό που έχουν γίνει στο παρελθόν ή είναι σε φάση κατασκευής ή πρόκειται να κατασκευαστούν, καθώς στα τιμολόγια ύδρευσης και άρδευσης θα συνυπολογίζεται και το κόστος απόσβεσης αυτών των έργων. Θα γίνει έτσι παράγοντας αύξησης των τιμολογίων.

Αλλά και μέτρα που θα αφορούν στη συντήρηση και τη διαχείριση των δικτύων, που κριτήριο θα έχουν τη διασφάλιση της κερδοφορίας του "επενδυτή" και θα έχουν ως συνέπεια είτε να υποβαθμίζεται περισσότερο αυτή η διαχείριση είτε θα μετακυλίονται περισσότερα βάρη στις λαϊκές οικογένειες.

Διπλά πλήττονται οι μικρομεσαίοι αγρότες, καθώς θα πληρώσουν το χαράτσι τόσο για το πόσιμο όσο και για το νερό άρδευσης. Η συγκεκριμένη απόφαση αναμένεται να εφαρμοστεί το επόμενο διάστημα.

Στην περαιτέρω επιβάρυνση θα συμβάλει και η νέα τιμή αγοράς του αδιύλιστου νερού από την ΕΥΔΑΠ Παγίων, που περιγράφεται στη νέα σύμβαση παραχώρησης και θα υπογραφεί μέχρι το τέλος του χρόνου (είναι απαραίτητο μπροστά στην ιδιωτικοποίηση), μια και το κόστος της (περίπου 40 εκ. το χρόνο) θα μετακυλίεται στα λαϊκά νοικοκυριά.

Θα έχουμε έτσι νέο κύμα εντολών διακοπών στα λαϊκά νοικοκυριά τα οποία θα χάνουν το δικαίωμα πρόσβασης στο νερό (που και σήμερα που μιλάμε γίνονται χιλιάδες διακοπές κάθε μήνα για χρέος μόλις 150 ευρώ).

Θα έχουμε άμεσα επιπτώσεις και στην ποιότητα του νερού (που αυτή τη στιγμή θεωρείται από τα καθαρότερα της Ευρώπης) μια και ο καθαρισμός του έχει ιδιαίτερα υψηλό κόστος, γεγονός που όπως καταλαβαίνετε θα πρέπει να περιορίσει ο ιδιώτης που θα πάρει τον πλήρη έλεγχο της ΕΥΔΑΠ ούτως ώστε να αυξήσει την κερδοφορία.

Ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία από την πείρα της ιδιωτικοποίησης του νερού σε άλλες χώρες:

Στη Βρετανία οι ιδιωτικοποιήσεις στη 10ετία του 1990 έφεραν άμεσα αυξήσεις 50% στην τιμή του νερού, που σε ορίζοντα 15ετίας έφτασαν το 245%. Ταυτόχρονα, υποβαθμίστηκαν οι παρεχόμενες υπηρεσίες ύδρευσης - αποχέτευσης.

Στην Αργεντινή, όταν το 1993 δόθηκε η διαχείριση του νερού και των αστικών λυμάτων στη "SUEZ" και σε μια ακόμα ισπανική εταιρεία, αύξησαν την τιμή του νερού κατά 85% έως το 2002, ενώ διαπιστώθηκε πως επεξεργάζονταν μόνο το 12% των λυμάτων και το 88% το έριχναν χωρίς επεξεργασία στον ποταμό Ρίο ντε λα Πλάτα, προκαλώντας τεράστια οικολογική καταστροφή.

Στο Παρίσι, η ιδιωτικοποίηση έφερε 265% αυξήσεις στο νερό σε διάστημα 13 ετών, ενώ στο Βερολίνο από το 1999 που δόθηκε για ιδιωτικοποίηση ποσοστό 49,9%, αυξανόταν κάθε χρόνο η τιμή του από 15-20%, ενώ το προσωπικό μειώθηκε κατά 2.000 εργαζόμενους.

Ας συνοψίσουμε τώρα ορισμένα συμπεράσματα που αποδεικνύουν οι προαναφερόμενες εξελίξεις.

Οι εταιρείες που εμπορεύονται το νερό με γνώμονα την κερδοφορία τους, εμφανίσθηκαν πολύ πριν την περίοδο της βαθιάς καπιταλιστικής κρίσης και την εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου. Είναι γνήσιο τέκνο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης και των κατευθύνσεων της ΕΕ.

Ο εγκλωβισμός του κινήματος στην αναζήτηση της "λιγότερο επώδυνης διαχείρισης" μεταξύ των διάφορων εναλλακτικών μοντέλων, δηλαδή της πλήρους ιδιωτικοποίησης, της σύμπραξης Δημόσιου - Ιδιωτικού Τομέα, καθώς και των δημόσιων επιχειρήσεων που λειτουργούν με κριτήριο το ποσοστό κέρδους και τους νόμους της καπιταλιστικής αγοράς, έχει ως κοινό παρανομαστή την αποδοχή της θυσίας των λαϊκών αναγκών στο βωμό της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου.

Μέσα στο σημερινό πλαίσιο οι επιχειρήσεις του νερού (όπως η ΕΥΔΑΠ) για να μείνουν κερδοφόρες, είναι υποχρεωμένες να αυξάνουν το βαθμό εκμετάλλευσης των εργαζομένων τους, να μειώνουν τον αριθμό των εργαζομένων, να επιβαρύνουν πολύμορφα τη λαϊκή οικογένεια.

Γι' αυτό και ο αγώνας ενάντια στα σχέδια της κυβέρνησης και της ΕΕ της ιδιωτικοποίησης της ΕΥΔΑΠ (του νερού γενικότερα) δεν πρέπει να καθηλωθεί, να περιορισθεί στη διατήρηση της σημερινής μετοχικής τους σύνθεσης και γενικότερα στην αποδοχή της λειτουργίας δημόσιων επιχειρήσεων με κριτήριο το κέρδος.

Είναι τεράστια η ευθύνη της σημερινής όπως και των προηγούμενων κυβερνήσεων για την κατάσταση που υπάρχει σήμερα στο νερό. Ευθύνες που αφετηρία τους έχουν την πίστη τους στην ΕΕ και στον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης τον οποίο και υπηρετούν.

Μεγάλες ευθύνες έχουν και όλες οι διοικήσεις της ΕΥΔΑΠ μέχρι σήμερα που εφαρμόζουν αυτές τις πολιτικές.

Σήμερα είναι αναγκαίο περισσότερο από κάθε άλλη φορά οι εργαζόμενοι του κλάδου του νερού να ενώσουν τις δυνάμεις τους με τα φτωχά λαϊκά στρώματα, με τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων γιατί ενιαία πλήττονται από τις αντιλαϊκές - αντεργατικές εξελίξεις στο νερό μα και γενικότερα.

Απαιτούμε:

1. Καμιά ιδιωτικοποίηση στον κλάδο του νερού και εμπορευματική λειτουργία. Το νερό δεν είναι εμπόρευμα, αλλά κοινωνικό αγαθό.
2. Νερό φθηνό και ποιοτικό για όλο το λαό. Μείωση της τιμής του κατά 50%, δωρεάν για τους ανέργους και τις ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες.
3. Καμία διακοπή νερού στα φτωχά λαϊκά στρώματα.
4. Μονιμοποίηση όλων των εργαζομένων με ελαστικές σχέσεις εργασίας, προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με βάση την ικανοποίηση των αναγκών του λαού της Αττικής και γενικότερα των λαϊκών στρωμάτων των περιοχών που δραστηριοποιείται η ΕΥΔΑΠ.

Διεκδικούμε:

Το νερό να είναι δικαίωμα, κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα (όπως είναι μέχρι τώρα) και για αυτή την προοπτική παλεύουμε και ενώνουμε τη φωνή μας και τις δυνάμεις μας με τους εργαζόμενους των άλλων κλάδων και τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Στο πλαίσιο αυτό, της διεκδίκησης των σύγχρονων αναγκών μας, καλούμε τους εργαζόμενους, τα σωματεία της ΕΥΔΑΠ και την ΟΜΕ - ΕΥΔΑΠ σε συμμετοχή στην απεργία που έχουν εξαγγείλει δεκάδες ΕΚ, Ομοσπονδίες και Σωματεία σε όλη την Ελλάδα στις 8 Νοέμβρη με κύριο αίτημα:

"Μπροστά οι δικές μας ανάγκες - όχι τα κέρδη των λίγων"».

https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/171281/idiaitera-endiaferoysa-ekdilosi-me-thema-nero-koinoniko-agatho-kai-ohi